ISSN 2299-
www.komentatoreuropa.pl
(17.02.2022)Burgweide do 1945 roku to była wieś, obecnie to wrocławskie Sołtysowice. To tutaj Niemcy otworzyli w 1940 roku obóz „Durchgangslager des Gauarbeitsamts Niederschlesien Burgweide“. Obóz był największym i najdłużej działającym obiektem tego typu w dawnym Breslau. Miejsce kaźni i cierpienie niewolników Trzeciej Rzeszy było położone na terenie pomiędzy ul. Sołtysowską i Poprzeczną. [Zdjęcie obozu nr.1, kliknij tutaj] Teren obozu przylegał do znajdującej się tam cukrowni. W obozie znajdowali się jeńcy i robotnicy przymusowi wielu narodowości. Najliczniejszą grupą wśród więźniów Burgweide stanowili Polacy.
Burgweide – największy niemiecki obóz III Rzeszy w Breslau
Burgweide – największy niemiecki obóz dla niewolników III Rzeszy w Breslau. Straszne miejsce, do którego trafiali ludzie w czasie II wojny światowej. Najliczniejszą grupą byli Polacy
HISTORIA
Oprócz obywateli Polski trafili tutaj: Ukraińcy, Czesi, Jugosłowianie, Francuzi i
Włosi. Podawane są różne dane, jednak w zależności od okresu działalności obozu przebywało
w nim między 4000 a 10 000 ludzi. Obóz składał się z ok. 20-
„Straszny był widok tego obozu. Było to świeżo po zbrodniczym spaleniu baraku szpitalnego
z chorymi, dziećmi i starcami. Niemiła woń i sterczące niedopalone kości ludzkie.
Były to ostatnie dni marca, ale od 1 kwietnia zaczęło się jeszcze gorsze piekło.
Niesamowite bombardowania, głód i strach, no i ten okropny widok ludzi leżących na
betonie, umierających z głodu lub ran. Serce pękało, gdy się na to patrzyło i słyszało
jęki i prośby o wodę lub jakiekolwiek pożywienie. Byłam sama głodna, ale udało mi
się zdobyć parę kartofli i podzielić między chorych.” -
W ostatnich miesiącach funkcjonowania obozu więźniowie byli zmuszani do niewolniczej pracy przy różnych okazjach na terenie całego miasta. Oprócz pracy w pobliskiej cukrowni, wykonywali prace w młynie kompanii Schlesische Mühlenwerke A.G. (Młyn Sułkowice). W trakcie walk o twierdzę Hitlera robotnicy byli zmuszani do pracy przy budowaniu ulicznych barykad,wykorzystywano ich do kopania okopów i pracy przy budowie lotniska na pl. Grunwaldzkim. Właśnie przy budowie lotniska w środku miasta straciło życie wielu więźniów Burgweide. Wincenty Kucia tak wspomina swój pobyt w niemieckim obozie: „W obozie były warunki straszne, spaliśmy różnie, czasem w barakach, czasem pod gołym niebem, gdyż (…) było bardzo wiele ludzi, a z każdym dniem przybywało coraz więcej, więc nikt nie dbał o nas i nie troszczono się o nasze warunki higieniczne i bytowe. Głód panował straszny, zupa, którą nam wydawano raz na dzień, składała się z różnych warzyw, lecz nie było w niej prawie wcale ziemniaków. Na śniadanie dostawaliśmy jeden chleb na pięć osób (na cały dzień) oraz czarną niesłodzoną kawę”. W obozie w Burgweide zmarło wielu więźniów z powodu chorób i złego traktowania przez funkcjonariuszy obozowych. W styczniu 1945, w momencie kiedy linia frontu zbliżyła do rzeki Widawy, ewakuowano część więźniów. Najprawdopodobniej to strażnicy obozowi podpalili szpital obozowy wraz ze znajdującymi się w środku chorymi. Za koniec istnienia niemieckiego obozu uznaje się datę na 7 maja 1945 Tak więc, obóz istniał przez całe oblężenie. Wkrótce po zakończeniu działań wojennych w mieście, odwiedził obóz pierwszy polski prezydent Wrocławia, Stanisław Drobner. W czasie wystąpienia na terenie byłego obozu zaapelował do, byłych już więźniów o pozostanie w polskim Wrocławiu i o wzięcie udziału w jego odbudowie. Co warte odnotowania, po II wojnie światowej baraki obozowe służyły za mieszkania. W 2019 roku wysiedlono stąd ostatnich mieszkańców. Teren obozu został przeznaczony na sprzedaż. W rejonie dawnego obozu postawiono w 1959 roku głaz granitowy z napisem upamiętniającym więźniów obozu pracy przymusowej, a w 1995 roku krzyż ku „pamięci Polaków represjonowanych w latach 1940–1945”.
Źródło:https://kochamwroclaw.pl/burgweide-
